Leo & Janet in ...

Vervolg van Syrie of..... "Klik" naar het begin van het totale verslag en route kaart!

  marokko 2007







De Jordaanse grens ligt vlak bij en het hele circus begint weer van voren af aan. Weer worden alle gegevens genoteerd en worden we doorverwezen naar de customs. We melden ons bij het loketje foreigners, maar als we onze paspoorten overhandigen ontploft deze ambtenaar bijna. Hij gooit de paspoorten op de balie en loopt briesend weg ons in een en al verbazing achterlatend. Dan wenkt hij ons bij de deur en eenmaal buiten legt hij rustig en vriendelijk uit wat we moeten doen en waar. Als we alles hebben moeten we weer bij hem terug komen. Ach ja , je moet wat om het boeiend te houden. Mijn kopie kenteken geeft ook hier geen enkel probleem. Als we voor de motoren alles hebben geregeld moeten we nog een visum kopen, maar eerst moeten de paspoorten gescand. Hier liggen echt stapels passen van Mekka gangers die met touringcars tegelijk zijn aangevoerd. Met plastic tassen worden passen aan en afgevoerd. Eindelijk krijgen wij dan ook het mooie visum in onze pas geplakt en gaan naar onze vriend van de foreigners. De motoren worden ingeklaard en dan zijn we klaar. We zijn ook dan bijna drie uur verder…

Jordanie 2009   Jordanie 2009

De wegen zijn goed om te rijden, maar spiegelen in de laagstaande zon. Jerash wordt nog niet aangegeven dus volgen we Irbid. Bij een snelheidscontrole vragen we nog even naar de juiste richting en eindelijk, het begint al te schemeren, rijden we de weg af naar Jerash.

  marokko 2007

Waar de GPS ons heen leidt weet ik niet maar ik geloof nooit dat we goed gaan. We lopen vast in een buitenwijk op de heuvel. Leo houdt een auto aan met jonge gasten en vraagt naar het Hadrian Gate hotel(€65). Ze bieden aan om voor te rijden, een aanbod wat we graag aannemen! In het schemerdonker rijden we achter ze aan de heuvel af en de hoofdweg op. Als ze daar stoppen met de mededeling dat hier het hotel is reageren we vol ongeloof. Ze moeten lachen om onze verbaasde gezichten, hier hadden we geen hotel verwacht! Maar inderdaad aan de andere kant van de weg is een klein hotel. Wat heb je daar toch een andere voorstelling van als je in je reisgids leest van een hotel naast de vindplaats! Er is gelukkig een kamer vrij en de motoren mogen in de speciale motorgarage bij de drie Harleys die daar al staan. Het is hier wel duurder als Syrië en daar zal zeker het feit dat dit het enige hotel is in de omgeving aan meehelpen. In het Libanese restaurant waar we eten en wat ondanks de ramadan geopend is ontmoeten we onze Harley rijders. Twee mannen en een vrouw uit Letland die vanuit Aqaba op de terugweg zijn. We eten een heerlijke salade met vlees en drinken, vanwege de ramadan, bier en wijn uit mokken en wandelen in de heerlijk koele avond terug naar het hotel. Morgen om 8.30 ontbijt en dan de site bekijken!


28 augustus. Jerash- Kerak. 174Km.

Om 8.30 uur staat het ontbijt buiten klaar.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We mogen alles op de kamer laten zodat we niet in onze warme motorbroek de site op hoeven. Voor we vertrekken laten we eerst de Harleys uit de garage zodat de anderen weg kunnen als wij op de site zijn. Ze hebben besloten , na onze enthousiaste verhalen, om toch nog Palmyra aan te doen op de terugweg, maar dan moeten ze wel flink doorrijden…

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Om op de site te komen hoeven we alleen maar de weg over te steken. We kopen een toegangsbewijs en lopen via de Hadrianuspoort met zijn imposante centrale boog van 13m hoog naar binnen. Jerash, in de oudheid Gerasa, wordt beschouwd als één van de belangrijkste Grieks-Romeinse-Byzantijnse steden in het Midden-Oosten. In de Hippodroom, deels in restauratie en deels in gebruik, worden nog regelmatig gladiatorengevechten en Romeinse strijdwagenraces georganiseerd.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het terrein strekt zich uit over in totaal zo’n 3km. Zover je kan kijken zie je de zuilen oprijzen in het landschap. Vooral het ovale forum is goed bewaard gebleven.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Indrukwekkend is ook de Cardo maximus, de hoofdweg met een lengte van 800m met 200 zuilen. In de plavuizen zie je de sporen van de karrewielen en het geheel rust op een afwateringsstelsel. Ja, vroeger konden ze wel wat…

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Verder zijn ook het noordelijke en zuidelijke theater heel mooi.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Op de terugweg lopen we bovenlangs zodat we goed zicht hebben op het forum en de Cardo Maximus in het verlengde.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Je vraagt je af hoe ze het konden maken!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Je zou hier meer dan een dag kunnen besteden om alles te bezichtigen, maar dat doen we niet want we willen verder, Jordanië ontdekken!

Na in het leer omgekleed te zijn rijden we van Jerash richting Amman en gaan daar even van de weg af om JOD te pinnen, want we weten niet hoe de mogelijkheden zijn in Kerak, ons volgende doel. Bij Madaba draaien we de Kings Highway op. Ook hier is het weer leuk te zien hoe er op ons gereageerd wordt. Er wordt veel getoeterd en gezwaaid en we zien alleen maar vriendelijke gezichten. De weg is mooi en rustig, het meeste vrachtverkeer gebruikt de Desert Highway. Het blijft wel oppassen want hij spiegelt van de vettigheid, dus kan ook best wel eens glad zijn. We stoppen regelmatig om een kijkje te nemen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

We tanken voor de uitermate prettige prijs van JOD 0,53 de liter de motoren af, drinken ieder 2 koffie en eten ook nog een getoaste kaas sandwich en dat alles voor JOD 27 incl. fooi! Probeer dat thuis maar eens voor pakweg € 27…

Het is hier dat we wederom een staaltje van oosterse logica meemaken. Bij het tanken geven we altijd aan dat beide motoren in één keer met dezelfde slang afgetankt moeten worden. Is wel zo makkelijk met afrekenen en geeft ook nooit problemen. In Turkije stond Leo met de pompbediende aan de slang te trekken want deze wilde met alle geweld eerst de pomp afslaan vóór de andere tank werd gevuld. Pas toen de man beide bedragen op moest tellen en het door 1 persoon uit dezelfde portemonnee werd afgerekend brak het licht door… Nu dus ook: De pompbediende wil de slang in de pomp hangen maar we houden hem tegen, en leggen uit wat de bedoeling is. Hij begrijpt er werkelijk niets van. Zijn bazin, die er bij staat, knikt dat ze het begrijpt, de slang wordt vervolgens teruggehangen en de pomp slaat af...ggrrr.

De weg wordt steeds mooier en bij Wadi Mujib is het landschap echt spectaculair!

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

We stoppen om van het uitzicht te genieten. Eenmaal weer op pad komen we langs nog een mooi uitzichtpunt waar een sofa en een leunstoel staan. Verder is er niets, geen kraampje, geen mens, helemaal niets!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Dan gaan we de diepte in naar de dam van Mujib, die we van bovenaf al konden zien, en klimmen met een aantal hairpins de kloof weer uit. We rijden op een vlakte nu en doorkruisen een aantal dorpen voor we in Kerak arriveren. We volgen de weg omhoog naar het kasteel en stoppen voor het Kerak Rest House(€40) wat direct aan de toegang naar het kasteel ligt. Er staat een jongetje met een kartonnen doos met pakjes kauwgom die hij me voorhoudt. Ik denk natuurlijk dat hij ze wil verkopen, maar het is een gift! Leo die de 1150 nog moet draaien neemt hem achterop mee voor een paar rondjes op het plein voor het hotel. Dat vindt hij prachtig! De motoren mogen we achter het muurtje op het terras stallen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Vervolgens mogen we op de PC van het hotel de mail checken en krijgen daar ook nog een kopje koffie met cardemom bij. We willen eigenlijk eten bij het gezellig uitziende restaurant Kir-Heres maar de deur is gesloten ondanks het ‘open’ bordje. We lopen dus nog een beetje rond en tellen in een straal van 50mtr, 7 banken met pinautomaten geschikt voor MAESTRO en VISA! Zou het hier zo toeristisch zijn? Nu in ieder geval niet, want in ons resthouse zijn we de enige gasten! Als we weer langskomen is de deur nog steeds dicht, maar de buurman geeft ons thee op het terras en belt de eigenaar.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Er staat wijn op de menukaart maar vanwege de ramadan mag hij die eigenlijk niet serveren, maar als we binnen komen zitten is dat geen probleem. We stellen voor om het in theekopjes te schenken want we willen hem geen probleem bezorgen. We eten een heerlijke maaltijd met vooraf een paar meze, waarvan één een gift is.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Voor we het toetje bestellen bekijken we de antiquiteiten die hier staan en hangen. We krijgen uitleg van eigenaar Sadam. Hij heeft ook diverse foto’s van Koning Hoessein en Abdullah hangen. Het zijn echte foto’s en niet uit een tijdschrift geknipte plaatjes. Ook bezit hij nog een kerstkaart met daarop de hele Koninklijke familie, die ook door hen aan hem gestuurd is, en diverse Koninklijke onderscheidingen voor het restaurant. Het is het zeker waard! Ter afsluiting van een heel gezellige avond nemen we Arabisch ijs toe wat we vervolgens ook weer krijgen van Sadam.



29 augustus. Kerak- Petra. 168Km.

Ik heb vannacht slecht geslapen. Ik heb hier nog geen hond gezien (behalve dan de dode langs de weg) maar vannacht waren ze allemaal aan het blaffen. Leo lag in coma en heeft niets gehoord. Net al onze hoteleigenaar trouwens. We hadden afgesproken dat we om 8.30 uur zouden ontbijten maar er is niemand te zien en alles is nog dicht, behalve de deur van de slaapkamer waar hij ligt te snurken. Op ons hallo! geroep en geklap komt geen enkele reactie. Maar als Leo de grendel van de buitendeur schuift om naar buiten te kijken reageert hij wel. We gaan terug naar onze kamer en eten een paar sultana’s want ontbijt zal nog wel even gaan duren… Dan gaat de telefoon, het is onze ‘schone slaapster’ die vraagt of we ontbijt willen. We besluiten om eerst de naastgelegen kruisvaardersburcht de ‘Krak’ van Kerak te gaan bekijken en dan te ontbijten. We zijn toch de enige gasten in het hotel. De burcht blijkt ook nog gesloten er staat al een groepje bezoekers in traditionele kleding te wachten. Men opent het hek voor ons en we mogen zonder kaartje naar binnen, dat moeten we later als alles open is maar kopen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

De bovenzijde van de burcht is door Ibrahim Pasja in de 19e eeuw gesloopt, men is er druk aan het restaureren, Je kan er lang dwalen maar wij willen naar de onderaardse gewelven die het interessantst zijn. We bezoeken eerst het museum en gaan daarna op zoek naar de toegang tot de gewelven. We vinden een gesloten deur.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Als we het vragen aan de museumsuppoost, die hardop koranverzen aan het voordragen is, krijgen we te horen dat het closed is. Waarom daar kan hij geen antwoord op geven, want hij spreekt alleen Arabisch! Toch wel teleurgesteld gaan we naar de uitgang. Hier waren we nou voor in Kerak gebleven.

We gaan naar ons ontbijt, pakken de motoren en nemen afscheid van onze hotelier. Dan rijden we de weg af naar beneden. We kunnen niet verder want het is eenrichting dus slaan we af en komen via een heel slechte weg in het centrum van Kerak. Het is hier al druk. Er is zelfs al een beetje file. We stoppen om een foto van Saladin ‘de gesel van de kruisvaarders’ te maken. En wringen ons weer in de drukte.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We slaan een paar keer af en staan weer omhoog richting burcht. We kunnen nergens anders heen en moeten met de file mee door de steile hairpin en weer naar het centrum. Daar vraagt Leo voor de zekerheid de weg naar Aqaba en nu rijden we Kerak dan wel uit. Eenmaal op weg slaat toch de twijfel toe. Het klopt niet met de GPS! We draaien en gaan terug. Het is intussen drukker geworden en het is niet fijn op dat gekke steile bochtje omhoog! We hotsen over de slechte weggetjes weer naar het centrum, vragen ter bevestiging de weg aan een agent die het verkeer staat te regelen en rijden weer dezelfde kant uit. Eenmaal op weg (we zijn nu verder dan eerst) slaat de twijfel toch weer toe. Er staan mensen in de tuin voor een woning en Leo vraagt de weg, naar Petra dit keer. De mensen wijzen in de richting van waar we zijn gekomen. Oh my, niet nog een keer! Ja hoor voor Petra moeten we de Kings Highway verder volgen en dat is terug. We moeten dus weer draaien. Nou is dat nooit mijn sterkste kant geweest en de weg loopt hier ook een beetje schuin, maar Leo is al gedraaid en rijd al weg, ik zal dus ook moeten. Ik zet de draai in kijk natuurlijk verkeerd, val stil en lazer om. Ik krabbel overeind en zie Leo al aan komen stormen. Een en al bezorgdheid natuurlijk…godverde..@&*$ … kan je nou niet eens een bochtje draaien?! We staan even bij de motor te bekvechten, stappen op en gaan weer verder…

Zucht…weer die weg omhoog met dat k..bochtje…vragen nog maar eens de weg, worden rechtdoor gestuurd, vragen het nog eens en dan zegt men dat we omhoog moeten, richting kasteel. Daar waar we een uur geleden begonnen zijn dus…! Moeten we nu nog een keer dat hele dorp door??? Ik kan dat standbeeld van die Saladin niet meer zien! De chauffeur die me net gesneden heeft en een uitbrander kreeg van Leo brengt uitkomst. Als we 2x links gaan komen we er ook. We draaien linksaf een heel slecht en ook druk weggetje in en duiken dan links de diepte in. Dit hele steile weggetje komt weer uit bij, juist ja die K bocht waar het nu nog drukker is geworden! We draaien weer richting kasteel en slaan er net voor af. Na nog een slecht smal weggetje met tegenliggers te hebben gehad zitten we dan eindelijk in de juiste richting. We stoppen even, want we zijn doorgezweten…! Ja, Kerak is een leuke stad. Het 1e stuk van de Highway is druk. We moeten een aantal stadjes door waar het hartstikke druk is. We schuifelen lijdzaam mee in de toeterende massa. Dan wordt het eindelijk weer rustig en mooi rijden.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het is intussen al middag geworden en als we een plaatsje binnenrijden stoppen we voor iets wat er uit ziet als een theehuis met lekkers. We parkeren de motoren en lopen naar binnen, maar helaas… we waren even vergeten dat het ramadan is! Voor het eerst is er echt niets te krijgen. Dan maar verder. We staan geparkeerd achter een auto die ook net vertrekt en moeite heeft om weg te komen. Leo rijdt vast weg om de man ruimte te geven. Dat had hij al, maar hij is niet zo handig. Terwijl hij tergend langzaam achteruit rijdt houdt hij alleen mijn motor (waar voldoende ruimte is) in de gaten en duwt intussen Leo die aan de andere kant staat te wachten met motor en al om. Er volgt een hele consternatie en Leo vraagt de man wat hij nou allemaal aan het doen is...gloeiende gloeiende@$%*&...!!! Die blijft intussen met zijn handen om het stuur geklemd in de auto zitten en reageert nergens op. Met vele handen wordt de GSA weer op 2 wielen gezet. Er is geen schade dus het is goed zo. We vervolgen onze weg. We stoppen op een mooi plekje en eten maar weer wat sultana’s en drinken water uit de camelbaks. Doen we toch ook een beetje aan de ramadan. Terwijl we daar zitten is het weer een getoeter en gezwaai van passanten. We gaan weer verder en krijgen eindelijk Petra op de borden te zien. We passeren nog de Wadi Hasa en rijden Wadi Musa binnen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Daar rijden we gelijk door naar de benedenstad omdat je daar het dichtst bij de ingang van Petra zit. We hebben een kaartje van het Edom hotel, maar de parking die we opdraaien blijkt van het Silk Road Hotel te zijn. Het ziet er gezellig uit en we zien ook een goede parkeerplaats voor de motoren naast het hotel uit het zicht vanaf de weg. Als we dan ook de kamer voor 45Jod i.p.v. 55Jod kunnen krijgen is het snel besloten. Later horen we dat van het hele hotel maar drie kamers bezet zijn… Als we later naar het ticket office lopen om alvast een kaart voor de volgende dag te kopen zodat we morgen de drukte voor zijn, blijkt dat niet te kunnen. Dan morgen vroeg op, ze zijn al om 6.30 uur open. In Wadi Musa is het erg rustig met toeristen. Bij de hotels is niets te doen en ook de keukens zijn niet open. Gelukkig zijn er ook voldoende restaurants in de hoofdstraat dus we hoeven niet naar de bovenstad. s’Nachts wordt ik wakker van de oproep van de Moskee, maar als ik goed luister is het niet dat wat me heeft gewekt. Telkens als de oproep wordt gedaan beginnen de honden uit de buurt mee te huilen. Eigenlijk moet ik er wel om grinniken.

30 augustus.

Om 6.00 uur gaat de wekker en om 6.30 uur ook al aan het ontbijt. Daarna lopen we van het hotel naar de ticket office en kopen kaartjes. We hadden al een rij verwacht maar buiten ons en nog 4 Italianen is er geen toerist te bekennen!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We wandelen het terrein op. Het eerste wat we zien is het graf met de obelisken herkenbaar aan de…obelisken en even verder de Bab Es-Siq de toegang tot de kloof die ongeveer 800 meter van de vindplaats, de stad Petra, is.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het is nog lekker koel als we het begin van de Siq betreden. Het is prachtig lopen in deze veelkeurige kloof, een rotsspleet die tussen de 3 en 16m breed en 1,2 km lang is met aan beide zijden rotswanden van enkele honderden meters hoog.

tekst   tekst   tekst

Op het moment dat de kloof zo smal wordt, en op het moment dat je het bijna niet meer verwacht, duikt De beroemde Khazneh op. Het is het mooiste en bekendste monument van Petra. Het monumentale 43 m hoge graf van de Nabatesche koning Alherath III is volledig uit de rotsen gehakt. Ik sta bij de derde kolom van links!!!

tekst   tekst   tekst

Het is prachtig om te zien hoe mooi symmetrisch het is uitgehouwen in de rotsen. Echt een kunstwerk! De zon is nog niet volledig in de kloof dus de kleuren zijn nog mooi en niet gebleekt door de zon. We zijn de eersten dus we kunnen foto’s maken zonder toeristen.

tekst   tekst   tekst
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Als we verder gaan komen we in de benedenstad. Deze bevat alle monumenten die werden blootgelegd. De bedoeïenen zijn ook nog bezig of moeten nog beginnen om alles in gereedheid te brengen voor de toeristen. We komen families tegen die met ezels op weg zijn naar hun hoger gelegen winkel of restaurantje. Ze groeten allemaal vriendelijk. We krijgen wel ezels of kamelen aangeboden, maar men blijft vriendelijk en dringt niet aan. We maken zo nu en dan een praatje over de kamelen (Hoe heten ze? Wat, Ferrari en Mercedes!) Als Leo tegen de jongen die ons voor de zoveelste keer een ritje op zijn ezel aanbiedt, zegt: ‘I like your camel.... Oo no no sir, this is a dunkey...! O sorry, I never see the difference..... heeft hij de lachers op zijn hand.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Vanaf de Cardo Maximo hebben we prachtig zicht op de straat met de gevels.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Er is veel te zien en dan nog te bedenken dat er waarschijnlijk nog maar 5 tot 15% opgegraven is! Het is intussen warm geworden want hier is geen beschutting tegen de zon. We gaan door naar het klooster, waarvoor we 800 treden moeten bestijgen! Het kan ook met een ezel, maar dat lijkt me nog veel erger dan zelf te lopen. We komen nog geen toeristen tegen op ezels, wel bedoeïenen die ook op weg zijn naar boven. Het is een prachtig gezicht. Dit past echt in deze omgeving! Het is bewonderenswaardig hoe de ezeltjes zich met hun vracht over de trappen naar boven bewegen. Dit is hun domein! Hier geen paarden of kamelen meer.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het is een prachtige wandeling naar boven. De rotsen hebben hier echt alle kleuren en het landschap is ontzagwekkend mooi.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het is wel een beetje zoeken want er zijn meerdere paden. We kunnen het urntje wat de top siert al een tijdje zien maar van het klooster nog geen spoor…

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Op het moment dat je denkt dat je verkeerd zit sla je een bocht om en sta je voor het klooster. Ondanks dat het 9.30 uur is, is de zon hier nog niet helemaal doorgedrongen zodat we het klooster in al zijn pracht zien.

    Jordanie 2009

Ik sta voor de toegang. Zo zie je wat een enorm bouwwerk dit is...


    Jordanie 2009

Gelukkig is hier een bedoeïenentent waar we wat kunnen drinken, want daar zijn we intussen wel aan toe na al dat geklauter!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Hier krijgen we de tip om nog verder naar boven te klimmen naar het punt wat volgens de bordjes ‘end of the world’ is. Op weg naar boven hebben we prachtig zicht op het klooster. Hier zie je goed hoe het als een façade in de rotsen is.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We klimmen nog verder en komen bij wat de ‘end of the World moet zijn’. Een diepe kloof met mooie bergen ontvouwd zich aan onze voeten.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We keren terug en vinden na veel zoeken ook het museum. De suppoost ligt achter de toonbank op de grond te slapen dus dat laten we maar zo. Behalve de prachtig gekleurde wand is er niet zo heel veel te zien in het kleine museum. We vervolgen onze weg naar beneden en maken nog een praatje met boedha, een bedoeïen met een boedhabuik, die met gekruiste benen gezeten op een plateau een waterpijp (shish) zit te roken. Als we hem vertellen dat we uit Nederland komen verteld hij dat zijn schoonzus uit Geldermalsen komt en een boek heeft geschreven, ‘Mijn huwelijk met een bedoeïen’ We beloven om het te lezen. De stalletjes van de vrouwen zijn nu ook ingericht. Ze zijn vrolijk en goedlachs. We moeten lachen om de slogan ‘Goedkoper dan de Hema!’ die ze roepen als ze horen dat we uit Nederland komen. Het is knap zo snel als ze zaken oppikken. De restaurant houder in Kerak vertelde al dat de bedoeïenen vaak 5 talen spreken terwijl ze niet eens hun eigen naam kunnen schrijven! Over taalgevoel gesproken…Ik koop een mooie ketting met bijpassende armband en inderdaad, goedkoper dan de Hema…! Eenmaal beneden eten we nog wat en daarna gaan we weer naar de uitgang richting hotel. Het klimmen naar het klooster (800treden) en weer terug in de hitte heeft zijn tol geëist. We zijn eigenlijk best wel moe!


31 augustus. Petra- Wadi Rum 156Km.(Incl. rondrijden)

Op het gemak ontbijten we, we hoeven niet ver vandaag. Dan laden we de motoren (die nog even op de foto gaan bij het hotelpersoneel) op en rijden Petra uit. De verkeerde richting uiteraard. Weer even draaien en de juiste weg vervolgen richting Aqaba. We rijden nog een mooi stuk over de Kings Highway voordat deze, via een opgebroken weg, op gaat in de Desert Highway.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Deze weg is inderdaad veel drukker. Er is veel vrachtverkeer die ook allemaal toeteren en zwaaien. We rijden nog vrij hoog als we plots zicht krijgen op de Wadi Rum. Een verbluffend uitzicht en een totaal andere omgeving!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

De weg daalt naar woestijnniveau en we rijden langs de rotsformaties in de veelkleurige woestijn. Regelmatig wordt gestopt om te kijken en een fotootje te schieten. Bij Wadi Rum gaan we van de weg.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We rijden het stuk naar het visitorscentrum door een prachtig landschap van roodgekleurde woestijn met bizarre rotsformaties. Fenomenaal!

Jordanie 2009   Jordanie 2009


Geluid aan!!!!




We rijden naar het visitorcentrum waar we een toegangskaartje voor het reservaat ‘Wadi Rum’ moeten kopen. Als we de motoren parkeren zie ik Leo met motor en al omgaan. Hij heeft niet eens de tijd om af te stappen! Waarschijnlijk niet goed op de jiffy gestaan (voor wie heeft geteld: de stand is nu 2-2 :-). Er moet nog een Arabier aan te pas komen om de boel weer overeind te krijgen. Gelukkig weer geen schade. We moeten 1 JOD pp betalen om Wadi Rum in te mogen. We rijden de weg verder af naar het dorpje Rum. Hier houdt het asfalt op en kunnen wij niet verder.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

We willen overnachten bij Bait Alie, een desertkamp wat over stenen huisjes en een zwembad beschikt. Anders wordt het overnachten in een tent in de woestijn, ook leuk maar dan moeten we de motoren achter laten, dus dat gaat het niet worden. We verlaten het asfalt en rijden over de zandweg naar het desertcamp, in de hoop dat er nog plek is. Waarschijnlijk is het seizoen in Jordanië nog niet begonnen of komt het door de ramadan (kredietcrisis zegt de mensen hier niets!) maar ook hier is het rustig. Buiten een Engelsman met 2 kinderen en 2 Nederlandse vrouwen zijn wij de enige gasten! Alle reden dus om over de prijs te onderhandelen, maar de Engelse eigenaresse die gebeld moet worden is niet erg toeschietelijk. Uiteindelijk krijgen we het huisje met eigen douche en toilet inclusief ontbijt en avondeten, én gratis gebruik van de grote troef het zwembad, voor JOD 35 pp ipv JOD 40. We boeken 2 nachten en brengen de middag door in het zwembad, wat we dus voor z’n tweeën hebben! Aan het einde van de dag gaan we via de trap de berg op om van de zonsondergang te genieten.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het is daar dat we zien hoe de kamelen getraind worden. Eerst worden ze aan een touw achter jeeps aan meegenomen de woestijn in. Daar worden ze losgelaten en dan rennen ze terug naar het dorp waar ze vandaan komen. Het is een flinke afstand en ze gaan echt hard!

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Als de zon onder is gaan we naar de grote bedoeïenentent en wachten daar tot het echt donker is en het eten opgediend kan worden. We krijgen een hele tafel vol met heerlijke meze ( de lekkerste humus tot nu toe!) brood en ook nog een bord met 3 spiesen van lam, kip en rund met mari, wat geroosterd brood is met daartussen kebap. Daarbij drinken we een pinot noir want er wordt wel alcohol geschonken. We kunnen het allemaal niet op! ( De meze dan, de spiesen wel!) Daarna worden we uitgenodigd om ons flink te bedienen van de grote schaal met watermeloen die is klaargezet. Het is een aanbevelenswaardig adres, dat is zeker!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We liggen al vroeg op bed en houden de deur van de hut open want het is daarbinnen bloedheet. Dat kan makkelijk want er is verder toch niemand. Daardoor zien we wel de zon opkomen wat ook een leuke ervaring is om dat vanuit je bed te zien.

    Jordanie 2009

1 september. 2e dag Wadi Rum.

Het ontbijt is ook weer uitgebreid met tomaat, komkommer verschillende soorten kaas, olijven en humus en ook nog een omelet. Meer dan wij op kunnen in ieder geval. We hebben een tour met een 4wheeldrive besproken van 2 uur. Dat kost voor 2 personen 50JOD en dan heb je een auto met chauffeur. Stipt om 9.00 uur komt hij voorgereden en we nemen plaats in de open laadbak van de Mitsubishi.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Na een stuk over de weg gereden te hebben gaan we het zand in. Hij rijdt rustig zodat we niet door elkaar worden geschud en foto’s kunnen nemen. En hij stopt ook op de plaatsen waar wat te zien is of een mooie view is. We doen een aantal van de highlights aan zoals the 7 pilars of whisdom, een rotsformatie die lijkt te bestaan uit 7 zuilen, en is vernoemd naar het boek van Lawrence of Arabia.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

De Alameleh inscripties, zijn opmerkelijke tekeningen op een rots.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het wandelende zand en het kamp waar Lawrence of Arabia en zijn vriend prins Abdullah verbleven in 1917 met hun in de rotsen gegrifte beeltenissen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

We stoppen nog bij een bedoeïenenkamp waar we thee drinken. Wij wel maar onze chauffeur niet. Hij is aan de ramadan en probeert in deze hitte, waarin hij niet mag drinken, zoveel als mogelijk de zon te vermijden.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

De hele rit is een belevenis en de moeite waard! Het landschap blijft fascineren! Eenmaal weer terug (na 2.50uur) eten we een salade in de grote bedoeïenentent en brengen de middag verder door aan het zwembad. Het is net echt vakantie…!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

’s Avonds eten we weer een vorstelijk maal, soep vooraf en kip met natuurlijk weer alle bijgerechten. Nu krijgen we de schaal watermeloen op onze tafel gezet. Blijkbaar waren we te bescheiden! De verzorging hier is echt perfect, we hebben nog niet eerder zo lekker gegeten!


2 september. Wadi Rum- Aqaba. 70Km.

We hebben weer met de deur open geslapen. Nadat de motoren zijn gepakt gaan we ontbijten. Er staat sinds gisteren een papegaai die nog moet wennen. Hij doet lelijk als er iemand bij de kooi komt. Assad, een personeelslid verteld dat de vorige papegaai heel tam was. De deur stond open en hij kwam bij je zitten. Tot iemand vergat ’s avonds toen de papegaai in de kooi zat de deur te sluiten. Hij kreeg de kat op bezoek en dat is niet goed afgelopen…Als we af gaan rekenen krijgen we toch 40JOD pp berekend. Dat is niet volgens de afspraak en de Engelse eigenaresse wordt weer gebeld. Leo krijgt de hoorn in zijn handen geduwd. De Engelse dame kan het zich niet meer herinneren en zegt dat ze helemaal geen laagseizoen hebben. Leo antwoordt dat je met maar 3 kamers bezet niet echt het entertainment hebt gehad wat normaal met volle bezetting wel is en dat hij zich de afspraak wel degelijk herinnert! Ze blijft vriendelijk en we krijgen dan toch de afgesproken prijs. Ik kijk de rekening toch nog even na en haal er nog een foutje van 10JOD uit. Assad, die het allemaal heeft gevolgd, vindt het allemaal wel vermakelijk. Als we hem bedanken voor alle goede zorgen, bedankt hij ons, en zegt dat hij van ons heeft genoten. We rijden weer over de zandweg terug naar het asfalt.

    Jordanie 2009

Met weemoed rijden we weg, de fantastische Wadi Rum achter ons latend, maar de weg naar Aqaba is niet saai. Het is mooi rijden door een berglandschap. Eenmaal bij Aqaba kiezen we de kustweg richting Saoedi Arabië waar we vlak voor de grens nog een paar dagen willen snorkelen. Zo’n acht kilometer voor de grens stoppen we bij een resort. Achteraf blijken het er 3 op een kluitje en de 4e is in aanbouw. Er komt net iemand naar buiten die ons aanspreekt en vraagt of we een kamer willen. We parkeren de motoren en lopen mee. Het is gloednieuw dus nog wel een beetje kaal. Een kamer met 3 bedden en badkamer kost 25 JOD inclusief ontbijt. Ze verhuren ook duik en snorkelspullen. Als we zijn omgekleed lopen we eerst naar het strand. Er staan wel rieten parasols maar geen strandstoelen. We zullen dus onze kleine handdoekjes moeten gebruiken. De witte handdoeken van het hotel lijkt geen optie. Het water is helder. Er staat een stormachtige wind, gelukkig want anders is het ook niet uit te houden.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Leo had al een Magires Deutz expeditietruck zien staan en die wil hij wel even van dichtbij bekijken. Dichterbij gekomen blijken het Nederlanders te zijn. Marcel en Marga Colijn zijn met zoontje Tom en dochter Fleur op de terugreis van 14 maanden Afrika. Ze komen nu van Saoedi Arabië en gaan op het gemak in 6 weken naar huis. We zitten al snel een uur te kletsen en spreken af om elkaar vanavond op te zoeken. We brengen de middag op het strand door, het stormt nog steeds waardoor het wel wat behendigheid vereist om op je handdoek te liggen voor hij wegwaait. Het water is in ieder geval heerlijk, alleen wel erg zout. ‘s Avonds treffen we Marga en Marcel in het restaurant bij het resort en eten heerlijke kebap en gegrilde vis. Er staat ook bier op de kaart, maar dat wordt vanwege de ramadan niet geschonken. We drinken dus maar de erg lekkere citroenkwast. Als we later teruglopen geeft de temperatuurmeter op de motor 30ºC aan. Het koelt hier ’s nachts, in tegenstelling tot de woestijn, niet af. Gelukkig hebben we nu airco!


3 september.

Vanmorgen werden we om 7.00 uur gewekt door een ontzettend lawaai. Eerst wisten we niet waar het vandaan kwam, maar het blijkt een van de slangen, die naar de wateropslagtanks gaan die op ons dak staan, te zijn. Die slaat heen en weer op het dak. We krijgen een andere hut en om 8.00 uur zijn we verhuisd en slapen verder. Het waait vandaag wel erg hard voor het strand dus we besluiten een taxi naar Aqaba te nemen. Eenmaal daar valt het niet mee om iets te vinden om koffie te drinken. Vanwege ramadan is alles gesloten. Dat hebben we eigenlijk nog niet eerder meegemaakt. Jordanië lijkt wel strenger in de leer dan Syrië. Het centrum van Aqaba is niet erg groot. Het is wel traditioneel maar ook hier zijn de mensen aardig.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het valt ook niet mee om een internetcafé te vinden. Ze bestaan niet meer of zijn (ondanks het ‘open’ bordje) gesloten. De WiFi heeft overal zijn intrede gedaan. Als we op zoek naar een internetcafé bij een hotel belanden, mogen we van de hotelier op zijn eigen PC. We lezen alleen de mail want een bericht verzenden lukt niet, het is allemaal zo traaaag. Als we met een taxi weer terug zijn bij het resort nemen we nog en lekkere duik in zee. De wind is een beetje afgenomen. We eten bij hetzelfde restaurant, maar nu de gefrituurde inktvisringen. We zien Marcel en Marga die ons uitnodigen om na het eten naar de camper te komen. We brengen nog een gezellig uurtje pratend over reizen door.


4 september. Aqaba- Madaba. 323Km.

Vandaag gaan we terug richting het noorden van Jordanië en we volgen daarbij de Dode Zee route. Het is een mooie route die vlak langs de grens met Israel voert. Dat is te merken aan de vele checkpoints waar de militairen ons uit pure nieuwsgierigheid aanhouden. Ze willen je naam weten en roepen als we weer verder rijden: ‘Goodbye Janet!’ We laten de bergen achter ons en komen in een woestijnlandschap waar we veel stofcyclonen zien. De temperatuur loopt hier ook weer makkelijk op tot boven de 40ºC.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We rijden door de Wadi Araba via de achterkant van de bergen van Petra naar de Dode Zee. Het is een desolaat leeg landschap.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

Eenmaal bij de Dode Zee zakken we tot 356m onder de zeespiegel. Het landschap maakt een beetje zoutige indruk.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Hoogte -356mtr, en 5938Km onderweg!!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

We rijden een tijd langs de Dode Zee, waar je als je een bad wil nemen dat via een duur hotel moet doen. Wij slaan het over want dat hebben we tijdens ons bezoek aan Israel in 1998 al gedaan. Dan we stijgen we weer naar 700 m en laten de Dode Zee achter ons.

Jordanie 2009   Jordanie 2009
Jordanie 2009   Jordanie 2009

We rijden door naar Madaba waar we de weg vragen naar de Madaba Inn een comfortabel hotel in de luxe klasse. Een kamer kost normaal 70JOD maar vanwege de ramadan mogen we hem voor 50JOD incl. ontbijt hebben. De motoren mogen in de parkeergarage. Eenmaal op de kamer sturen we een sms naar Cees Esser(onze hofdealer)die hier ook op vakantie is met zijn vrouw Jessy, niet met de motor maar met vliegtuig en huurauto. We melden dat dit onze laatste dag in Jordanie is en dus de laatste mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Vlak nadat de sms is verzonden gaat de mobiel van Leo, het is Cees. Ze zijn op weg van de Syrische grens naar Amman waar een huurauto klaarstaat en dan komen ze naar Madaba! Als we twee uur later naar buiten gaan om de stad te verkennen komt er, net als we aan de overkant staan om een foto van het hotel te maken, een auto voorrijden met daarin Cees en Jessy. Dat is snel gedaan! Ze boeken en kamer en gaan zich opfrissen en wij gaan intussen de stad in om een leuke eetgelegenheid te zoeken. Daarbij zien we deze lekkernijen in de etalage van de bakker staan…

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Het wordt Haret Jdoudna een gezellig restaurant met een patio. Er is geen plek meer op het dakterras, maar de patio is ook heel leuk. We eten heerlijk met een wijntje er bij en een waterpijp toe.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Daarna wandelen we gezamenlijk terug naar het hotel door het ook op dit moment nog levendige Madaba. De schoenmaker is aan het werk en ook de kapper is bezig om de finishing touch te geven door met een draadje de wenkbrauwharen van het gezicht van een jongen(!) te verwijderen. Bij mijn kapper worden wel de mannenwenkbrauwen geknipt maar dit heb ik ze nog nooit zien doen!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

5 september. Madaba (Jordanië)- 4x grens via Damascus- Anjar(Libanon) 330Km.

We ontbijten gezamenlijk en spreken af elkaar zo weer te zien op Mnt Nebo (Siyagha). We kopen voor we de stad verlaten water en vullen onze camelbaks. Als we de motoren parkeren bij Mnt Nebo zijn Cees en Jessy er nog niet. We lopen nog wat rond, en gaan dan toch maar naar boven, we willen vandaag naar Libanon dus moeten vandaag 4 grenzen passeren!

Jordanie 2009   Jordanie 2009

De berg Nebo is niet de hoogste top van de omgeving, maar het is hier dat de 120 jarige Mozes het beloofde land mocht aanschouwen voor hij stierf.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Er is een oriëntatieplaat die helpt om plaatsen zoals de oase van Jericho en het gebergte van Judea te herkennen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Ook zijn er nog prachtige mozaïeken uit 531 (het staat er op) die mooi bewaard zijn gebleven omdat ze onder een meter aarde lagen.

Jordanie 2009   Jordanie 2009

Op de terugweg naar de parkeerplaats komen we Cees en Jessy tegen die in Madaba verkeerd waren gereden. Het is dan altijd moeilijk om (vertel me niets!) de juiste weg weer te vinden. We nemen afscheid en wij vertrekken richting Amman. De reis gaat voorspoedig tot Amman, daar lukt het niet om gelijk de goede weg richting Damascus te vinden. We komen in de file naar het centrum terecht en besluiten om te keren en het via Jerash te proberen. Dat is wel om, maar daar krijgen we dan eindelijk de borden Syrian border. Bij de Jordaanse grens moeten we ook uitvoertaks betalen 5JOD pp dus we wisselen het geld wat we hebben op 15JOD na voor SYP. De kerel in het wisselkantoor probeert met een truc 20JOD achterover te drukken, maar ik had alles van te voren geteld en trap daar dus niet in en krijg uiteindelijk toch waar ik recht op heb. Als we het geld hebben betaald blijkt bij het volgende loket dat dit voor de motoren was. We moeten nu ook voor onszelf nog een keer betalen. Shit…moet ik weer wisselen! Onder veel gemopper voldoen we ook hier weer aan en dan zijn we klaar in Jordanie…klaar voor de volgende hindernis… de Syrische grens!

    Jordanie 2009

"Klik" voor het vervolg van de reis naar Libanon!
























Top.

webdesign: Jans enzo